10 ماده مغذی که کمبود آنها باعث افسردگی می شود

اینکه گاهی اوقات احساس غمگینی و کم انرژی بودن کنیم بخشی از زندگی است، اما اینکه همیشه و در بیشتر مواقع احساس ناتوانی داشته  و ناامید باشیم می تواند نشانه ای از افسردگی باشد.

افسردگی نوعی اختلال در خلق و خوی است که می تواند باعث بروز دائمی احساساتی نظیر غم، خشم و کمبود کلی انگیزه به زندگی در شخص شده و در فعالیت های روزمره اختلال ایجاد کند.

از دیگر نشانه ها و علامت های افسردگی می توان به کم اشتهایی، کاهش یا افزایش  وزن قابل توجه، تغییرات در الگوی خواب، فقدان انرژی، مشکل در تمرکز و دردها و ناراحتی های بدون دلیل در بدن اشاره کرد.

برخی از دلایل ایجاد و عوامل تشدید کننده افسردگی شامل انزوای اجتماعی، استرس، سابقه خانوادگی افسردگی، مشکلات در روابط زناشویی، مشکلات و فشارهای مالی، آسیب های روانی و مورد سوء استفاده قرار گرفتن در دوران کودکی، مصرف زیاد مشروبات الکلی و اعتیاد به  مواد مخدر و برخی بیماریهای خاص می باشد.

کمبودهای تغذیه ای نیز احتمالا با بروز افسردگی مرتبط هستند. محققان دریافته اند که اشخاصی که از افسردگی و اختلالات خلق و خو رنج می برند، دچار کمبود تغذیه ای نه در یک ویتامین بلکه در بیش از یک ماده مغذی و  ویتامین هستند.

همیشه به خاطر داشته باشید که غذایی که شما می خورید، مغز را به اندازه سایر اندام های  بدن تغذیه می کند. از آنجایی که مغز بیشتر نیازهای متابولیک یا سوخت و سازی بدن را محاسبه و تعیین می کند، بنابراین به تغذیه ثابت و پایداری نیاز دارد.

در اینجا 10 مورد از کمبودهای تغذیه ای که می تواند باعث افسردگی شود را ذکر می کنیم:

1.اسیدهای چرب امگا 3

اسیدهای چرب امگا 3  دارای فواید بیشماری در سلامت بدن می باشند. آنها نقش کلیدی را در توسعه و عملکرد سیستم عصبی مرکزی بازی می کنند.

در حالیکه اسید چرب امگا 3   دو کوزا هگزانوئیک اسید یا DHA  برای ساختار سلولی مغز حیاتی می باشد، ایکوزا پنتانوئیک اسید یا EPA به عملکرد نورونها و حتی کاهش التهاب کمک می کند.

علاوه بر این، اسیدهای چرب امگا 3 می توانند به کاهش میزان کلسترول بد کمک کرده و سلامت کلی بدن را تامین کنند.

تحقیقی که در سال 2007 در مجله  فرضیه های پزشکی منتشر شده است، گزارش می کند که کمبود اسید های چرب امگا 3 در اکثر اختلالات افسردگی نتیجه برهم کنش بین رژیم غذایی و ناهنجاری های مشخص ژنتیکی در متابولیسم فسفو لیپیدها می باشد.

در مطالعه ای که در سال 2014 در ژورنال Oxidative Medicine and Cellular Longevity انتشار یافته است، محققان گزارش کردند که دریافت مقادیر مناسب از اسیدهای چرب امگا 3  PUFA  (یا اسید های چرب اشباع نشد ه چند گانه) و افزودن مکمل های امگا 3 می تواند به پیشگیری و درمان افسردگی کمک کند.

برای تامین امگا3 مورد نیاز بدن، مقادیر بیشتری بذر کتان، ماهی های چرب نظیر سالمون، مغز گردو و تخم مرغ غنی شده با امگا 3 مصرف کنید. شما همچنین می توانید بعد از مشورت با پزشک خود مکمل های امگا 3 را نیز مورد استفاده قرار دهید.

2. ویتامین D

کمبود ویتامین D به عاملی برای بروز  افسردگی و به همان اندازه مشکلات روانی و اوتیسم نسبت داده شده است. این ویتامین به تولید سروتونین، هورمونی در مغز که باعث بهبود خلق و خو و شادی می گردد، کمک می کند.

مقادیر کافی سروتونین به پیشگیری و درمان افسردگی ملایم کمک می کند. بعلاوه، ویتامین D برای سلامت سیستم ایمنی و استخوانها نیز دارای اهمیت می باشد.

تحقیقی که در سال 2010 در ژورنال بین المللی Mental Health Nursing منتشر شده است، خاطر نشان می سازد که  کمبود ویتامین D در میان افراد مسن و سالخورده، جوانان، افراد چاق و کسانی که بیماری های مزمن دارند، شایع می باشد. گزارش شده است که احتمال ابتلای این دسته از افراد به افسردگی نیز بیشتر از گروههای دیگر است.

همچنین در مطالعه ای که در سال 2014 در مجله Medical Hypotheses انتشار یافته است، محققان دریافته اند ارتباطی بین اختلال عاطفی فصلی و کمبود نور خورشید وجود دارد.

محققان متوجه شده اند که ویتامین دی در سنتز سروتونین و دوپامین در مغز نقش داشته وکمبود  هر دوی این ترکیبات با  بروز افسردگی مرتبط هستند.

با سپری کردن ساعاتی در مقابل نور خورشید، شما می توانید به بدنتان کمک کنید که ویتامین دی بسازد. برنامه ای روزانه  بچینید تا اوایل صبح 15 تا 20 دقیقه پیاده روی داشته باشید. همچنین می توانید بعد از مشورت با پزشک از مکمل های ویتامین دی نیز استفاده کنید.

3. منیزیم

منیزیم دیگر ماده مغذی مهمی است که کمبود آن می تواند به افسردگی منجر شود. منیزیم به فعال شدن آنزیم های مورد نیاز برای تولید سروتونین و دوپامین کمک می کند. 10 نشانه اصلی کمبود منیزیم و عوارض ناشی از آن 

این ماده مغذی، همچنین بر روی سیستم هایی که با پیشرفت افسردگی مرتبط هستند، تاثیر می گذارد. بعلاوه، استخوانها را سالم نگه می دارد، اضطراب را کاهش داده و فشار خون را پایین می آورد.

تحقیقی که در سال 2006 در مجله فرضیه های پزشکی منتشر شده است، گزارش می دهد که کمبود منیزیم دلیل اکثر افسردگی ها بوده و با مشکلات سلامت روانی نظیر کمبود IQ  مرتبط می باشد.

مقاله دیگری که در ژورنال Pharmacological Reports منتشر شده است، تاثیر مثبت و سودمند منیزیم را در کنترل  افسردگی اذعان می کند.

برای پیشگیری از کمبود منیزیم، مواد غذایی غنی از منیزیم نظیر جلبک دریایی، بادام درختی، آووکادو، موز، لوبیاها، تخمه کدو حلوایی، توفو یا پنیر سویا، شیر سویا، غلات سبوس دار، سبوس و سبزیجات پر برگ سبز رنگ را در رژیم غذایی خود بگنجانید.

همچنین، از مصرف زیاد مشروبات الکلی، نمک، قهوه، شکر و نوشیدنی های گاز دار بپرهیزید، همه اینها می توانند میزان منیزیم بدن را کاهش دهند.

4. روی یا زینک

روی یا زینک دیگر ریز مغذی ضروری است که بدن شما بایستی دریافت کند تا احتمال ابتلا به افسردگی کاهش یابد. این ماده مغذی نقشی کلیدی را در عملکرد سلولهای عصبی بازی می کند.

روی تولید و عملکرد  نوروترانسمیترها را تقویت می کند. همچنین، روی در بیش از 250 مسیر بیوشیمیایی مجزا که عملکرد اندام های مختلف را پشتیبانی می کنند، دخیل است.

مطالعه ای که در سال 2011 در ژورنال Progress in Neuro-psychopharmacology & Biological Psychiatry به چاپ رسیده است، نقش روی را در مسیرهای التهابی از بین برنده اعصاب در افسردگی تایید می کند.

همچنین، مطالعه دیگری که در سال 2013 در همین ژورنال به انتشار رسیده است، بیان می کند که افسردگی با غلظت پایین روی در خون محیطی همراه است.

خوردن مواد غذایی غنی از روی می تواند به بهبود این کمبود کمک کند. برخی از منابع غنی از روی شامل گوشت قرمز، تخم مرغ، میگو، حبوبات، آجیل ها، دانه ها، غلات سبوس دار و محصولات لبنی هستند. شما همچنین می توانید بعد از مشورت با پزشک، در صورت نیاز از مکمل روی یا زینک نیز استفاده کنید.

5. سلنیوم

سلنیوم هم یکی از عناصر ضروری بر عملکرد مغز و کمک به بهبود خلق و خو و علائم افسردگی است. علاوه بر این، سلنیوم نقش مهمی را در عملکرد مناسب تیروئید بازی می کند. سلامت غده تیروئید برای سلامت روانی بسیار دارای اهمیت است.

مطالعه ای که در سال 2012 در ژورنال Complementary Therapies in Medicine چاپ شده است اینطور بیان می کند که دریافت مقادیر کم سلنیوم از طریق رژیم غذایی با افزایش ریسک ابتلا به اکثر اختلالات افسردگی همراه است. ارتباط کمبود سلنیوم با دیسپلازی یا زخم دهانه رحم

نقش سلنیوم بعنوان یک آنتی اکسیدان و بعنوان جزء اصلی سلنوپروتئین ها به پیشگیری و کنترل افسردگی کمک شایانی می کند.

بطور مشابهی، مقاله دیگری که در سال 2015 در ژورنال Nutrition منتشر شده است، اینطور گزارش می دهد که غلظت بهینه سلنیوم در سرم خون با کاهش علائم افسردگی و احساسات منفی در میان جوانان مرتبط می باشد.

شما می توانید سلنیوم را از  طریق مصرف منابع غذایی نظیر آجیل برزیلی، گوشت بدون چربی، غذاهای دریایی، لوبیاها، نخود، تخم مرغ، بوقلمون، مرغ و میگو تامین نمایید.

6.ویتامین B12

ویتامین های گروه B برای سلامت عمومی بدن به اندازه سلامت روانی دارای اهمیت هستند. مخصوصا ویتامین B12  به تشکیل سلولهای قرمز خون و حفظ سلامت سیستم عصبی کمک می کند.

در واقع، کمبود این ویتامین  می تواند دلیل اصلی و کلیدی افسردگی باشد. بعلاوه، ویتامین B12 به کاهش میزان ترکیبی به نام هوموسیستئین( فرآورده جانبی متابولیسم پروتئینها) کمک می کند. افزایش میزان هوموسیستئین ریسک ابتلا به افسردگی را بالا می برد.

مطالعه ای که در سال 2009 در ژورنال Clinical Psychiatry انتشار یافته است، اینطور بیان می کند که در بیماران مسنی که از افسردگی رنج می برند، بررسی احتمال کمبود ویتامین B12  بسیار دارای اهمیت می باشد.

دیگر تحقیقی که در سال 2013 در ژورنال Open Neurology منتشر شده، اهمیت مصرف مکمل های B12  در درمان اکثر اختلالات افسردگی را ذکر می کند.

بیمارانی که با مکمل های B12  همراه با داروهای ضد افسردگی تحت درمان قرار گرفتند، بهبود قابل توجهی را در علائم افسردگی نشان داده اند.

برای جلوگیری از کمبود ویتامین B12 ، مواد غذایی نظیر گوشت بدون چربی، ماهی، گوشت ماکیان، تخم مرغ، محصولات لبنی، مخمرهای غذایی، غلات و شیر سویای غنی شده با B12   را در رژیم غذایی خود بگنجانید. همچنین می توانید بعد از مشورت با پزشک از مکمل های ویتامین B نیز استفاده کنید.

7. فولات

فولات، یک ویتامین B محلول در آب، برای بیوسنتز مناسب نوروترانسمیترهایی همچون  سروتونین، اپی نفرین و دوپامین مورد نیاز است. عدم دریافت کافی فولات در رژیم غذایی می تواند بر روی سلامت روانی تاثیر گذاشته و حتی منجر به افسردگی گردد.

بعلاوه، میزان کم فولات در بدن می تواند تاثیر بسیاری از داروهای ضد افسردگی را پایین آورد. فولات  حتی می تواند از ناهنجاری ها و بیماریهای بدو تولد، اختلالات خونی و سرطان پیشگیری کند.

در مطالعه ای که در سال 2008 در ژورنال Alternative Medicine Review منتشر شده است، محققان ارتباط بین کمبود فولات و افسردگی را ثابت کرده اند. این تحقیق همچنین بر روی تاثیر مکمل های فولات بر روی پاسخ معنی دار و بهتر داروهای ضد افسردگی تمرکز دارد.

تحقیق قدیمی تری که در سال 2005  در ژورنال Psychopharmacology  منتشر شده است، اینطور بیان می کند که فرم های خوراکی فولیک اسید( ترکیبی ساخته شده از فولات) و ویتامین B12  بایستی برای بهبود نتایج درمان افسردگی تجویز شوند.

برای پیشگیری از کمبود فولات در بدن، مواد غذایی غنی از فولات نظیر سبزیجات پربرگ سبز رنگ، لوبیاها، مرکبات و حبوبات را در رژیم غذایی خود بگنجانید.

8. ویتامین B6

کمبود ویتامین B6   هم می تواند منجر به افسردگی و دیگر اختلالات شناختی گردد. این ماده مغذی برای تولید نوروترانسمیترها و مواد شیمیایی مغز که خلق و خو و حالات شما را تحت تاثیر قرار می دهند، ضروریست.

این ویتامین همچنین به حفظ سلامتی سیستم عصبی کمک می کند. بعلاوه، ویتامین B6  به جذب ویتامینB12 توسط بدن، کمک می کند.

تحقیقی که در سال 2004 در ژورنال Psychotherapy  و Psychosomatics  منتشر شده است، بیان می کند که میزان پایین ویتامین B6  با علائم افسردگی مرتبط است.

برخی از منابع غذایی فوق العاده ویتامین B6  شامل گوشت قرمز، گوشت ماکیان، ماهی، حبوبات، سیب زمینی، موز، هندوانه، اسفناج و مغز تخمه آفتابگردان هستند.

9.آهن

کمبود آهن، مشکلی رایج در زنان است که می تواند باعث ایجاد افسردگی نیز گردد. این ماده مغذی جزئی اصلی و با اهمیت در شناخت و ادراک روانی و عملکرد و توسعه اجتماعی عاطفی به شمار می رود.

بعلاوه، کمبود آهن منجر به کم شدن تعداد گلبولهای قرمز خون می شود  که می تواند باعث ایجاد علائم افسردگی نظیر خستگی بیش از حد، احساس گیجی و آشفتگی فکری و روانی، کمبود اشتها و زودرنجی گردد.

مطالعه ای که در سال 2013 در ژورنال  BMC Psychiatry   منتشر شده است، اینطور ذکر می کند که کم خونی فقر آهن بطور معنی داری با بالا رفتن احتمال ابتلا به اختلال افسردگی تک قطبی و به همان اندازه اختلال دوقطبی، اختلال اضطراب، اختلال بیش فعالی( ADHD)،  به تاخیر افتادن رشد ونمو و کم هوشی ذهنی درمیان کودکان و بزرگسالان مرتبط می باشد.

برای تقویت دریافت آهن، مواد غذایی همچون گوشت قرمز، دانه سویا، چغندر، ماهی، جودوسر، کره بادام زمینی، اسفناج، لوبیاها، انار و تخم مرغ را مصرف کنید. با این وجود، برای افزایش جذب آهن توسط بدن، سعی کنید مواد غذایی غنی از ویتامن C را نیز در رژیم غذایی خود بگنجانید.

10. آمینو اسیدها

آمینو اسیدها، واحدهای ساختاری پروتئین ها، پیش ساز سنتز یا تولید نوروترانسمیترها هستند. مغز از آنها برای تولید نوروترانسمیترهای مورد نیاز برای عملکرد بهینه خود استفاده می کند.

کمبود آمینو اسیدها می تواند منجر به طیف وسیعی از اختلالات روانی و خلق و خویی نظیر افسردگی و اضطراب گردد.

9 آمینو اسید ضروری وجود دارند که دارای عملکردهای مختلفی هستند. بعنوان مثال، آمینو اسید 5- هیدروکسی تریپتوفان( 5-HTP) به افزایش میزان سروتونین بدن کمک می کند.

دیگر آمینو اسید ضروری  که گلوتامین نام دارد باعث پیشرفت سنتز پروتئین شده و تعادل نیتروژن را در بدن بهبود می بخشد.  مطالعه ای که در سال 1993 در ژورنالParenteral and Enteral Nutrition  انتشار یافته است، اینطور ذکر می کند که بهبود قابل توجهی در خلق و خوی  بیمارانی که مکمل های گلوتامین دریافت کرده اند، مشاهده شده است.

از آنجایی که این 9 آمینو اسید نمی توانند توسط بدن تولید شوند، شما بایستی منابع غذایی غنی از آمینو اسیدها نظیر تخم مرغ، ماهی، لوبیاها، دانه ها و مغزها را در رژیم غذایی خود بگنجانید.